یادداشتهای اجتماعی، فرهنگی، هنری، ادبی، اقتصادی، مذهبی و سیاسی
سی و دو سال از زمینی شدنم گذشت...
سی و دو سالی که با رنج‌ها و شادی‌های بسیاری همراه بود. شاید در این سال‌ها رنج‌ها بر شادی‌ها غلبه کرده‌اند، اما برآیند حال، برایم امیدوار کننده است...
همانطور که در تمام لیگ‌های حرفه‌ای فوتبال دنیا، تبلیغات محیطی، حق پخش تلویزیونی و درآمد بلیط‌فروشی از آن باشگاه‌هاست، در صورتی که خواهان حرفه‌ای شدن حقیقی و نه صوری فوتبال ایران هستیم، باید باشگاه‌ها از این حقوق به حق خود برخوردار شوند.
به لطف خداوندگار، فرصت را غنیمت شمرده و سال نو و بهار جدید را به محضر حقیقت بهار، انسان کامل، حضرت امام زمان (عج)، مردم عزیز و رنج‌دیده ایران زمین، تمام کسانی که نوروز را جشن می‌گیرند و بر تمام ملت های جهان تبریک و تهنیت عرض می‌نمایم.
از تهرانِ پایتخت تا تهرانِ حاشیه، خیلی فاصله نیست و هم خیلی فاصله هست!
تا جایی در حاشیه جاده امام رضا(ع) و در حوالی کمربندی دوم تهران چند ربع ساعت فاصله مکانی و چند ده سال فاصله زمانی است!
معتقدم همانگونه که خداوند در قرآن کریم فرموده، تمامِ زمین متعلق به تمامِ اقوامِ بشر است و مرزهای جغرافیایی چیزی جز یک پدیده انسان‌ساختِ غیر انسانی نیست؛ اما در عین حال با گلوبالیست‌ها که ادعای جهان‌وطنی و جهانی شدن را دارند، آبم در یک جوی نمی‌رود!
